Make my day

Het is een van de leukste kerstfeesten ooit geweest. En dat grotendeels dankzij De Grote Dalmuti, een eenvoudig kaartspel dat ik in november als verjaardagscadeau heb gekregen. We hebben het uren aan een stuk gespeeld; zou dit de nieuwe Weerwolven (zie eerdere post) zijn? Uiteindelijk ben ik toch zaterdagnamiddag al naar papa vertrokken, ondanks een last minute uitnodiging van een totaal onlieve en nog minder schattige vriend, waarvoor dank.

Vanmorgen zat er een brief van de VRT in de bus. Die had ik verwacht, want ik heb me twee weken geleden opgegeven voor een job als programmamedewerker bij Donna. Aangezien ik me wel elektronisch had ingeschreven (de VRT heeft daarvoor een webprogramma) maar geen cv of brief had bijgestuurd, verwachtte ik een 'helaas-niet-maar-volgende-keer-beter'-brief.

Maar daar was de envelop te dik voor. Inderdaad: ik mag midden januari in een koude garage ter grootte van een hangar een schriftelijke en creatieve proef gaan afleggen. Gelukkig heb ik dat examen een paar jaar geleden al eens gedaan (maar dan niet specifiek voor één zender), dus weet ik ongeveer wat ze me gaan vragen.

Een nieuwe job zou me goed doen. Hier op de redactie krijg ik intussen opdrachten voor artikels die ik al twee keer heb geschreven ("de stad zoekt kandidaten voor de jaarlijkse Diversiteitsprijs? Echt?!"). Een uitdagende job in een boeiende werksfeer met toffe collega's. Dat lijkt me wel wat.

U hoort nog van mij.