't Was nog maar een paar uur mijn verjaardag toen ik via Gaydar (een profielensite) een berichtje kreeg. Iemand had mijn profiel gezien en wou wel eens afspreken. Ik bekeek zijn profiel, het leek me wel een ernstig en volwassen iemand. Ik stuurde een berichtje terug met mijn MSN-adres en vertelde hem dat ik best wel eens iets wou gaan drinken. Een relatie zat er niet in, maar vrienden heb je nooit te weinig.
De dag erna startte hij een gesprek via MSN. Ik vroeg hoe het met hem ging, en daar ging het al fout. Hij voelde zich 'shitty, kind of lonely'. De onthaler in mij vroeg wat er was en kreeg een heel verhaal over vrienden en relaties en vertrouwen. Ik vertelde hem dat ik niet veel tijd had, omdat ik met vrienden had afgesproken voor mijn verjaardag, waarop hij 'Timmeke' een gelukkige verjaardag wenste. Uiteindelijk spraken we af om maandagavond iets te gaan drinken. Hij vroeg mijn telefoonnummer maar kreeg het niet, en deed daar moeilijk over.
Misschien is er maar beter een grens aan elk goed hart. Ik ben van het principe dat iedereen een kans verdient, maar dit afspraakje (hij noemde het een 'date', maar zei achteraf dat hij geen relatie met me op het oog had...) gaf me een slecht gevoel. Ik heb het net via MSN afgezegd. Ik was oppervlakkig, zei hij. Hij noemt iedereen wel eens iets à la 'Timmeke', hij had nog niet eens over zijn echte problemen gesproken (?!), enfin.
Ik ben blij dat ik het afgezegd heb. Het ging me allemaal wat te ver, hij was te snel familiair, te aanhankelijk, te onzeker. Hij stelde voor om eerst nog wat te chatten, maar ook dat heb ik geweigerd. A date not to remember.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hij was simpelweg een loslopend cliché - afgaande op wat je ons verteld hebt, kon je z'n reactie al raden alvorens je de date afgezegd had. De beste manier om hier mee om te gaan? Laten vallen en niet meer omkijken. Sommige mensen zouden eens moeten leren dat ze eerst zichzelf op orde moeten leren krijgen alvorens de rest van de wereld er mee lastig te vallen.
Phew, ik denk dat ik niet echt de perfecte onthaler zou zijn :-)
Heh, ik kan't me levendig voorstellen.
Maarehm, Kevin's right.
Nu empathiseren zou sowieso dingen erger maken :)
Een reactie posten