WJNH = Wou Je Nog Hobby's?

"Proficiat, u haalde de pers."

Een (overigens lesbische) collega had in de krant gelezen dat ik er een nieuw vrijwilligersengagement bij heb. Dat was te verwachten, aangezien ik gisteravond nog telefoon kreeg van een journaliste. Ik was er niet bepaald happig op. Niet alleen omdat ik me heb voorgenomen om me zoveel als mogelijk op de achtergrond te houden, maar ook omdat de familie langs vaderskant waarschijnlijk nog niet op de hoogte is.

Ik vind het niet erg dat ze het te weten komen, maar ik had het ze liever zelf verteld. "En wat als je dan met je vriend naar een familiefeest komt?", had mijn vader me gevraagd toen ik hem had verteld dat ik homo was. Het was duidelijk dat hij misschien nog meer schrik had van de reactie van zijn broers en schoonzussen dan ikzelf. En de gelegenheid deed zich nooit voor (ik zie mijn familie niet vaak), dus heb ik het ze nooit kunnen vertellen.

En dus ook op het werk is het nu al een gespreksonderwerp in de refter geweest. Ook dat vond ik niet zo erg, aangezien heel wat mensen het al wisten. Alles bij mekaar genomen is al die aandacht misschien een extra duwtje in de rug om nog meer mezelf te zijn. Maar laten we het nu niet te filosofisch maken.

Wou je nog hobby's? Ze hadden het me misschien beter gevraagd voor ik instemde met de voordracht als nieuwe voorzitter. Ik heb vandaag meer e-mails gekregen en verstuurd voor WJNH dan ooit tevoren. Als je bedenkt dat mijn WJNH-engagement intussen toch al vier jaar duurt, wil dat iets zeggen. En nu bedenk ik daar nog bij dat ik maar een paar mailtjes heb gekregen over het holebikamp, waar ik me ook voor ga inzetten.

Als je nog met me wou afspreken voor iets anders dan een vergadering, sla dan nu je slag. Ik zal het goed kunnen gebruiken...