Make my day

Het is een van de leukste kerstfeesten ooit geweest. En dat grotendeels dankzij De Grote Dalmuti, een eenvoudig kaartspel dat ik in november als verjaardagscadeau heb gekregen. We hebben het uren aan een stuk gespeeld; zou dit de nieuwe Weerwolven (zie eerdere post) zijn? Uiteindelijk ben ik toch zaterdagnamiddag al naar papa vertrokken, ondanks een last minute uitnodiging van een totaal onlieve en nog minder schattige vriend, waarvoor dank.

Vanmorgen zat er een brief van de VRT in de bus. Die had ik verwacht, want ik heb me twee weken geleden opgegeven voor een job als programmamedewerker bij Donna. Aangezien ik me wel elektronisch had ingeschreven (de VRT heeft daarvoor een webprogramma) maar geen cv of brief had bijgestuurd, verwachtte ik een 'helaas-niet-maar-volgende-keer-beter'-brief.

Maar daar was de envelop te dik voor. Inderdaad: ik mag midden januari in een koude garage ter grootte van een hangar een schriftelijke en creatieve proef gaan afleggen. Gelukkig heb ik dat examen een paar jaar geleden al eens gedaan (maar dan niet specifiek voor één zender), dus weet ik ongeveer wat ze me gaan vragen.

Een nieuwe job zou me goed doen. Hier op de redactie krijg ik intussen opdrachten voor artikels die ik al twee keer heb geschreven ("de stad zoekt kandidaten voor de jaarlijkse Diversiteitsprijs? Echt?!"). Een uitdagende job in een boeiende werksfeer met toffe collega's. Dat lijkt me wel wat.

U hoort nog van mij.

Stille Nacht

Het ziet er naar uit dat het nu zaterdag de stilste nacht ooit gaat worden. Ik weet nog niet wat ik op Kerstavond ga doen. Bij papa is het feest op zondag en mama viert Kerstmis dit jaar blijkbaar niet.

Misschien ga ik zaterdag al naar papa, maar dan zit ik zondagochtend wel alleen terwijl de rest naar de mis gaat. Of misschien trek ik wel naar mijn broer Koen in Gent, om te helpen in het café. Een andere optie is eens horen wat mama van plan is die avond. Of anders blijf ik gewoon thuis en kook ik iets voor mezelf of zo. Wie weet komt er nog iets anders uit de bus...

Ik wens iedereen een warme Kerst toe met mensen die je graag hebt.

Fuck wanhoop

Wat heb je nu aan wanhoop? Technisch gezien zou ik me nu wanhopig moeten voelen, want Karo heeft een lief. Je moet weten dat zij en ik al een jaar of zo de afspraak hebben dat de ene pas gaat wanhopen op het vlak van relaties als de andere een lief vindt.

Fuck wanhoop. Ik voel me best goed in mijn vel nu. Oké, ik verlang wel naar affectie en vertrouwen en soulmate en meer van dat, maar dat verlangen bevindt zich niet langer op de voorgrond. Maar goed ook, want dat wil zeggen dat ik in mijn hoofd ook nog met andere dingen kan bezig zijn. Zoals het combineren van twee vrijwilligersjobs, een echte job, een bende zotte vrienden en een computerspel dat zich probeert op te dringen als verslaving.

Het leven is een trapezeact zonder vangnet, maar wie hoop heeft, kan vliegen. Wat hou ik toch van boutades.