Gered door bijziendheid

Soms is het handig als je wat bijziend bent. Vanmorgen, ik sla het poortje dicht en ga de hoek om, richting werk. Aan de overkant van de straat zie ik een oudere man wat doelloos rondstappen. Hij heeft alleen een jeansbroek aan, die hij ter hoogte van zijn kruis bewrijft en befriemelt. Behalve de vetrollen aan zijn bovenlijf kan ik geen details ontwaren. Ik schud mijn hoofd en bedenk dat het maar beter is zo.

In dezelfde categorie: de laatste tijd kom ik geregeld mensen tegen op straat die zich kwaad maken tegen een onzichtbaar iemand? Ze stappen me voorbij terwijl ze luidop roepen van 'zallek a een toek oep a bakkes geve?!' en meer van dat soort dingen. Hardhorend zijn, heeft blijkbaar ook enkele voordelen...

The land of the free?

Daarnet gelezen op de Belgatelex:

CIA ontvoerde mensen om later te folteren

BRUSSEL - Het is bewezen dat de Amerikaanse geheime dienst CIA in Europa mensen heeft ontvoerd om ze over te maken aan landen waar ze gefolterd zijn. Er zijn evenwel nog geen formele bewijzen dat de CIA in Polen, Roemenië of andere Europese landen over geheime gevangenissen beschikte.

Dat staat in een tussentijds rapport van het onderzoek dat Dick Marty namens de Raad van Europa voert. Marty bevestigde dat de Amerikaanse geheime dienst in Europa mensen ontvoerde en overbracht naar landen waar ze gefolterd zijn. Volgens de Zwitser staat het vast dat de CIA de voorbije jaren honderden geheime vluchten uitvoerde in Europa. Verwijzend naar de verklaringen van Amerikaanse functionarissen stelt hij dat "er heel wat bewijzen zijn van het bestaan van een systeem van delokalisering of outsourcing van folteringen".

Hoewel er nu nog geen bewijs is voor het bestaan van geheime gevangenissen in Europa, zijn er volgens Marty talrijke aanwijzingen die verder onderzoek naar het bestaan van deze gevangenissen wettigen. (lim)


"The home of the brave and the land of the free", zeggen ze dan. Misselijk word ik ervan.

FBInternet

Privacy op het internet is een lachtertje. Tik je eigen naam maar eens op Google. De kans is groot dat je zal versteld staan van wat iemand over je te weten kan komen via het internet.

Ik zou me gevleid moeten voelen met mijn 633 hits. Maar wie mijn volledige naam kent, weet over mij heel wat zaken:

- Dat ik actief ben (of ben geweest) bij Enig Verschil, een jeugdvereniging voor holebi's. Eigenlijk mogen familienamen daar nooit publiek gebruikt worden, maar goed.
- Dat ik actief ben (geweest) in een internetorganisatie voor virtueel vliegen.
- Dat ik een Amerikaanse naamgenoot heb die aan atletiek doet, hehe.
- Dat ik actief ben (geweest) in verschillende studentenorganisaties.
- Dat ik bij Radio 1 en De(n) Antwerpenaar werk of heb gewerkt.
- Dat ik een blog heb (nee, echt?).
- Dat een of andere 'Laartje' mij kent.
- Dat ik een afdeling van 'live action roleplaying' heb geleid.
- Dat ik ooit een reis naar Turkije heb gewonnen ('t was een flop).

Ik heb onlangs hetzelfde eens geprobeerd met de naam van de collega uit mijn vorige bericht. Helaas kwam ik niet verder dan wat ondertekende petities. Nog altijd geen zekerheid over enige homoneigingen, dzju toch!

Hoeveel privacy heb jij nog op het internet?

Strandwandeling

Een blik op mijn leefruimte en je hebt een indicatie van hoe ik me voel. Na een halfslachtige grote kuis (zo'n goed voornemen) twee weken geleden ligt alles er weer rommelig bij. Ik heb niet zoveel zin om er iets aan te doen.

Iemand vertelde het me al een paar maanden geleden: we zitten in een tijd waarin we geconfronteerd worden met wat voor ons belangrijk is in het leven en wat niet. Voor mij is dat niet anders geweest. Ik zou mijn tijd achter de computer graag wat terugschroeven, ten voordele van alles wat maar aan de andere kant van de voordeur te vinden is: een babbel met een vriend of vriendin, een plezant vrijwilligersengagement, nieuwe ontmoetingen en inzichten, enzovoort.

Stilaan begint mijn houding tegenover relaties en hoe ze kunnen ontstaan ook wat te veranderen. Ik moet me erbij neerleggen dat je waarschijnlijk niet van date naar soulmate kunt stappen zonder dat daar nog veel meer stappen tussen zitten. Ik heb altijd gevonden dat dat de meest veilige manier was, die waardoor je het minst gekwetst kon worden. Liefst van al zou ik in zee willen gaan met iemand waar ik me volledig zeker over voel. Maar als je er niet eerst mee op het strand gaat wandelen, dan geef je het maar weinig kansen natuurlijk. Goede afspraken en duidelijkheid over de wederzijdse verwachtingen kunnen veel onheil voorkomen, vind ik nu.

Een collega op het werk zorgt voor een concreet voorbeeld van het bovenstaande. In mijn gedachten, weliswaar. Verwarrende signalen en een wirwar van gedachten en gevoelens maken de laatste dagen erg woelig. Eerst wil ik uitmaken wat mijn gevoelens nu precies zijn. En met een brein-op-speed als het mijne op dit moment is dat niet zo eenvoudig.

Soms wou ik dat ik mijn hoofd een tijdje kon afzetten.

The internet is for porn

"Why you think the Net was born? Porn, porn, porn!"

Ik ben helemaal in de ban van Avenue Q, een musical die sinds 2004 in New York te zien is. Ik heb die leren kennen via World of Warcraft, een computerspel waar je best niet aan begint, wegens te verslavend. In dat spel dook onlangs een nieuwe running joke op, namelijk de slogan 'The internet is for porn'. Pas later bleek dat dat een liedje is uit deze musical.

Juist. Laat je niet misleiden door de poppen en het feit dat het om een musical gaat: dit is niet bepaald geschikt voor kinderen. Intussen wordt ik gekweld door waanzinnig grappige liedjes als 'The internet is for porn', 'It sucks to be me', 'Everyone's a little bit racist', 'I'm not wearing underwear today' en vooral 'If you were gay'. Niet moeilijk dat Avenue Q in 2004 de Tony Award voor beste musical in de wacht sleepte...

Heeft iemand na het bekijken van de clips zin om mee te gaan naar New York?

*neuriet* "Grab your dick and double-click for porn, porn, porn!"