Vleugel

Ik heb in lange tijd niet meer zo geweend. Oncontroleerbaar, zonder al te veel nadenken en op den duur met een gevoel van overgave. Het was eigenlijk best bevrijdend, achteraf gezien.

Mama zat vlak naast me. Er was haar gevraagd hoe het met haar leven gaat. Ze antwoordde uiteindelijk met een voelbare mix van woede, wanhoop, verdriet, eenzaamheid en op den duur overgave. Ze heeft lange tijd koppig volgehouden dat ze niets nodig had van andere mensen. Natuurlijk is dat onzin. Maar pas nu heeft ze daar eerlijk over uitgehuild. Dat zal best moeilijk geweest zijn, omdat ze ook van mij niet het gevoel heeft te krijgen wat ze verlangt.

Waarschijnlijk daarom begon ik ook te wenen. Ik ga er liever niet al te veel op in, want dit gaat erg diep. Maar voor de toekomst wil ik toch wat meer tijd met mama doorbrengen. We hebben mekaar een hele tijd heel wat minder gezien, ook omwille van wat ik zie als het 'van onder moeders vleugel komen' dat iedereen wel moet doen.

Misschien zou het wel fijn zijn als mama af en toe eens onder mijn vleugel komt.

Voorzitter voor het leven

"We zouden je kunnen benoemen tot voorzitter voor het leven, maar dan moeten we eerst nog Karel Dillen zijn bril vragen."


Ocharme, Dimitri. We bespraken vorige week woensdag met alle bestuurders zijn aangekondigd ontslag als voorzitter van Wel Jong Niet Hetero. Niemand neemt hem dat kwalijk. Hij heeft de vereniging dan ook meer dan elf jaar in goede banen geleid, sinds de oprichting al.

Ik heb wel bewondering voor zijn inzet als voorzitter van een vereniging zo groot als Wel Jong Niet Hetero. Tot gisteren was ik een jaartje voorzitter van Enig Verschil. Die taak beperkte zich eerder tot de typische vzw-administratie, aangezien de stuurgroep alle belangrijke zaken beslist en laat uitvoeren. Maar toch was het niet altijd even simpel om als voorzitter te balanceren tussen bevoegdheden, gevoeligheden en buiten proportie opgeblazen minicrisisjes.

Voor Dimitri is het allemaal nog veel meer, want hij is in feite voorzitter, secretaris én penningmeester. Zonder je te vervelen met details, moet je weten dat WJNH een budget heeft dat in de miljoenen franken loopt en dat de organisatie twee voltijdse werknemers tewerkstelt.

Daarmee vergeleken is Enig Verschil een speeltuin. Zij het dan een veilige speeltuin voor kindjes die bang zijn om gepest te worden, of zoiets. Ik ben eigenlijk vooral gestopt bij EV omdat ik niets meer uit de vereniging haalde behalve de voldoening van mijn engagement. Maar uiteindelijk is daar een beetje te veel frustratie bij gekomen om het nog verder te zetten. Er zit genoeg talent in de vereniging om de werking verder uit te bouwen, daar twijfel ik geen seconde aan.

Trouwens, ik ga EV nog altijd vanop een afstand kunnen volgen. Ik ben nu één dag voorzitter af, maar dat zal niet zolang meer duren. Ook vorige week woensdag hebben we samen besloten dat we mij gaan voordragen als nieuwe voorzitter van WJNH. Een collega zei zelfs dat ik de enige huidige bestuurder ben die aanvaard zou worden als voorzitter.

Eerlijk gezegd had ik nooit verwacht om dat ooit te gaan doen. Ik heb ook meteen gezegd dat ik geen nieuwe Dimitri kan zijn. Daarvoor ben ik te veel gehecht aan vrijetijd en nachtrust. Dus heb ik met de andere bestuurders afgesproken dat ik het graag zal doen, als iedereen zijn steentje bijdraagt.

Wel Jong Niet Hetero is een fantastische organisatie die open staat voor nieuwe initiatieven. Ik kijk er echt naar uit om daar mee vorm aan te geven. Maar hopelijk wordt ik geen voorzitter voor het leven. Ik zie er niet uit met bokaalglazen.

Als de rook om ons hoofd is verdwenen

Vandaag gelezen: Engeland volgt Ierland, Schotland en Noord-Ierland en voert een rookverbod in op alle publieke plaatsen. 67,6% van de parlementsleden stemde voor. Zouden dat de niet-rokers zijn?

Ik vraag me af hoelang we met z'n allen nog gaan roken. Een minderheid van de rokers zou bovenstaande wet een goed idee vinden. Maar wat zouden ze vinden van een mogelijkheid om te verhinderen dat niet-rokers beginnen te roken, moest die mogelijkheid bestaan? Zo kan het rokersbestand zichzelf 'uitdoven'.

Tegenstanders van de Engelse wet noemen het een zoveelste aanslag op de privacy door een 'nanny state'. Je kan er nu inderdaad niet overal meer roken, maar het horecapersoneel zal dat alleen maar toejuichen. En eigenlijk zouden de rokers dat ook moeten doen. Misschien is dit het duwtje in de rug dat ze nodig hebben om de pijp, sigaren en sigaretten eindelijk aan Maarten te geven.

Made in 1981

Dit jaar geen grote reizen, maar geld sparen. Dat had ik mezelf voorgenomen. Maar sinds gisteravond is dat een bedreigd voornemen.

Na de film gingen we met z'n vijven nog even iets eten in het reiscafé Via Via. De papieren placematten maakten promotie voor een speciale actie van het reisbureau Joker. Dat viert dit jaar zijn 25ste verjaardag. Al wie in 1981 geboren is, kan een vlucht boeken naar een van de 25 bestemmingen tegen een sterk verminderde prijs.

Shit. Ik ben geboren in 1981.

Er was geen ontkomen meer aan. Sindsdien houdt het me sterk bezig. Terug naar Australië, naar Leon (dit keer zonder Belinda), naar Melanie en Naty, naar de wondermooie Blue Mountains? Of naar New York, met een rondreis door het oosten van Canada? Of misschien naar onverkend gebied, zoals Nieuw-Zeeland, China of Zuid-Afrika?

Ik ga het wat laten pruttelen. In elk geval zou een verre reis me op dit moment deugd doen. Iets leuks om naar uit te kijken. Het zou nog leuker zijn, moest ik een leuk iemand vinden om mee te gaan...

De extreem-rechtse vers

Op het werk behandel ik de binnenkomende lezersbrieven. Maandag kregen we een anonieme lezersbrief als reactie op het eerste stadsgedicht van Bart Moeyaert. Anonieme brieven kunnen we niet behandelen, maar ik kan ze natuurlijk wel op mijn blog zetten. Hieronder lees je ze zoals we ze gekregen hebben:

Niet slecht.
Dàt gedicht. Maar zéééér naïef.

Want in vele kringen, vele landen gaat
het in de ronde en is in ieders monde:
Bezoek en vis stinken nà 3 dagen!
Inderdaad.
neem uw eigen woning:
U krijgt bezoek!
Leuk is dat, mensen over de
vloer te krijgen.
Samen lachen, praten, eten, spelen.
drinken...
Maar:
Als het bezoek geen aanstalten maakt om op
te stappen en na dagen, weken nog steeds
Van jouw tellorke eet.
Van jouw kommeke drinkt.
in jouw bedje slaapt.
jouw auto rijdt.
je partner mooie ogen maakt.
en er verder niets, maar ook niets toe bij-
draagt... Wel, dan wordt het leuk zijn ene
last.
En dan krassen niet alleen de meeuwen,
maar is opkrassen aan de orde!

Elk welopgevoed mens weet:
men kan er even binnen snoepen,
maar erbuiten is het waar je
hoort.

een Antwerpenaar met brede horizont!
27.01.2006