Als de lente is in't land

Het belooft een bruisende namiddag te worden, deze zaterdag. Dan is het Lentedag, een dag waarop de Raad van Bestuur en het Coördinatieteam van Wel Jong Niet Hetero samenzitten om de werking van de organisatie te verfijnen en een goede route naar de toekomst uit te stippelen. Er is werk aan de winkel, vind ik. WJNH en haar aangesloten groepen bereiken momenteel wel veel jongeren, maar ik vermoed dat er ook heel wat jongeren zijn die niet vinden wat ze zoeken.

Uit mijn vier jaar ervaring bij Enig Verschil (de Antwerpse holebi-jongerengroep) heb ik gemerkt dat daar maar weinig laaggeschoolde of allochtone jongeren kwamen, bijvoorbeeld. En er zijn ongetwijfeld ook jongeren die vinden dat ze geen nood hebben aan informatieve activiteiten en een veilige cocon om vrienden in te maken. Ze zoeken misschien gewoon een plezant clubje dat eens naar de film gaat, of op weekend, of een spelletjesavond organiseert.

Iedereen denkt er het zijne van, dus taak nummer één is om al die meningen eens bij mekaar te brengen. Daarnaast zijn er ook wat plooien glad te strijken. Ik zou ook graag eens proberen om de interne structuur van WJNH een beetje open te breken, al vermoed ik dat er wat weerstand tegen zal zijn. Alles op zijn tijd, nietwaar?

Op persoonlijk front is het momenteel net dat: een front. Een grondlaag van verwarring, bestrooid met veel te veel zaken om over te piekeren, afgewerkt met een snuifje schrik. Nu de zon zich wat meer laat zien, zal het in mij misschien ook wat gaan opklaren. Ik heb alvast een soort persoonlijke Mission Impossible voor de boeg.

This message will self-destruct in five seconds...

Estland wint Eurovisiesongfestival 2006

Ik ga dit jaar hoogst waarschijnlijk het Eurovisiesongfestival missen. Dat vind ik best jammer. Niet bepaald voor de liedjes zelf, maar vooral voor de sfeer die rond het festival hangt. Ik hou er echt van om met vrienden naar de wedstrijd te kijken en commentaar te geven. Bijvoorbeeld: "amai, die is duidelijk homo", of: "zie die bomma daar nu op die trommels slaan". En de puntentelling is elk jaar weer een bron van spanning en frustratie. Spanning omdat België vaak toch een waterkansje lijkt te hebben, en frustratie omdat de burenvrijage in het Oostblok daar altijd een stokje voor steekt.

Maar goed, ons Kate zal het in Athene zonder mijn aandacht moeten stellen. Volgens mij gaat ze toch niet winnen, al zal ze misschien wel hoog eindigen. Ik zet mijn geld in op Sandra Oxenryd (foto) uit Estland met haar liedje "Through my window". Dat heb ik vandaag voor het eerste gehoord via eurovision.tv. Via die site kan je alle videoclips van de deelnemende landen bekijken. Als je ook eens wil kijken, klik dan op de site verder op 'Multimedia Lounge' en dan 'Video'. Na het bekijken van alle clips stel ik hieronder de Spruitawards 2006 voor:

Grootste kanshebber: Estland (Sandra Oxenryd - Through my Window)
Een heel catchy popnummer. Ik had het één keer gehoord en wilde het meteen nog eens beluisteren. Heel zomers, braaf en opgewekt ook. Eindigt gegarandeerd in de top 10, ondanks het lachwekkende majorettenpakje van de zangeres.

Meest voluptueuze artiest: Cyprus (Annette Artani - Why Angels Cry)
Veel zullen de kijkers niet onthouden van deze madam haar liedje, maar des te meer van haar indrukwekkende boezem. Erg is dat niet, want haar nummer is een kleffe ballade, type dertien-in-een-dozijn.

Beste nieuwkomer: Armenië (Andre - Without Your Love)
Ook het enige nieuwe land dat deelneemt. En daarmee zijn we uitgepraat.

Meest misplaatst nummer: Kroatië (Severina - Moja Stikla)
Dit zou zelfs op het Sfinxfestival een slecht nummer zijn. De Kroaten kunnen beter hun licht eens opsteken bij eender welk ander Oost-Europees land. Hun inzendingen zijn allemaal verrassend modern.

Origineelste videoclip: Finland (Lordi - Hard Rock Hallelujah)
Een jonge vrouw stapt door de kleedkamers van een rugbyploeg, om die wat later uitgemoord op de grond te vinden, terwijl er griezelige hardrockers op de lijken staan te 'zingen'. Helaas pindakaas: op het festival worden er geen clips getoond. Exit Finland.

Mooiste ballade: Frankrijk (Virginie Pouchin - Il Etait Temps)
Van de vier of vijf ballades in het festival is dit de beste. Maar laat ik meteen ook duidelijk maken dat het winnend nummer dit jaar geen ballade zal zijn. Mooie poging, Virginie, maar 't is toch wat te eentonig.

Meeste verrassende inzending: Macedonië (Elena Risteska - Ninanajna)
Van een land als Macedonië zou je een kwartet rare tisten in traditionale klederdracht verwachten. Niets daarvan dit jaar: Elena Risteska brengt een melodieus liedje met een simpel refrein. Een kanshebber.

Grootste teleurstelling: Spanje (Las Ketchup - Bloody Mary)
Hun liedje is niets vergeleken met hun grote hit 'Aserejé'. Een saai kabbelende brok pulp. Booh!

De verander-je-actprijs: Moldavië (Arsenium & Natalia Gordienko - Loca)
Geen hoogvlieger, deze combinatie van pop en r&b, maar het nummer is lang niet zo slecht als de act. Geef eens wat geld uit aan deftige kleren, mensen. Truien die in de jaren '80 al niet meer in waren, horen echt niet thuis op het songfestival. Of wacht...

De Deckers&Ornelisprijs: Duitsland (Texas Lightning - No No Never)
Ongetwijfeld het foutste nummer van alle inzendingen. Lichtgevende cactussen +cowboyhoeden + een onnozel countrydeuntje = de start van Wereldoorlog III?

Meeste schaamteloze arrogantie: Litouwen & Ijsland (LT United - We Are The Winners & Silvia Night - Til Hamingju Ísland)
"We are the winners", zingen de Litouwers vol zelfvertrouwen in hun kleuterliedje. En de Ijslandse probeert het met "Let's meet next year in Iceland", maar volgens haar act telt die uitnodiging alleen voor drag queens. Ga toch naar huis!

Politiek correct maar toch slecht nummer: Israël (Eddie Butler - Ze Hazman)
Een speciale vermelding voor de Israël, dat erin slaagt om een nummer te sturen dat zowel in het Hebreeuws als in het Engels wordt gezongen. Komaan zeg, dat is zo jaren negentig dat het niet meer grappig is.

Grootste kanshebber... bij homo's: Letland (Cosmos - I Hear Your Heart)
Letland richt zich echt wel op homo's. Na de overwinning van Marie N in 2002 (mede dankzij de twee jonge blonde goden die wulps rond haar dansten) stuurt het land vier jaar later een soort Voice Male Junior naar Eurosong. Zes frisse twintigers zullen heel wat homohartjes sneller doen kloppen... Maar winnen doen ze niet. Uithuilen kan natuurlijk steeds op mijn ervaren schouder.

De bimboprijs: Monaco (Séverine Ferrer - La CoCo Dance)
Wie eens goed wil lachen, moet het clipje van deze Britney-wannabe eens bekijken. Het nummer slaat nergens op. Het is duidelijk dat deze 'zangeres' met haar looks haar lege hersenpan wil camoufleren. Nice try, Séverine.

Kastnichtprijs 2006: Slovenië (Anzej Dezan - Mister Nobody)
Je kan je nog proberen te verbergen achter Mister Nobody, Anzej, maar geef het nu toch maar toe...

Voor wie wél naar het festival kan kijken: kan je me laten weten of mijn voorspellingen steek hielden?