Lange tijd wou hij enkel met iemand vrijen wanneer dat binnen een (potentiële) relatie gebeurde, vertelde hij me. Zo zie ik het nu ook. Maar na enkele jaren hield hij het niet meer vol. Nu gaat hij af en toe naar een homosauna, om de warmte en affectie te vinden die hij zoekt.
Het zette me aan het denken. Het is nu meer dan vier jaar geleden dat ik voor het laatst met iemand heb gevreeën. Ik behelp mezelf in afwachting van de Prins op het Witte Paard (tm). Maar zal ik dat ook volhouden?
Ik slaag er zelfs in om voet bij stuk te houden wanneer de kans op seks-zonder-meer zich voordoet, zoals vorige week in Litouwen. Het heeft meer te maken met onzekerheid en angst dan met principes, geloof ik. Onzekerheid over mijn lichaam, angst om afgewezen of gekwetst te worden. Niets is veiliger dan je rechterhand, nietwaar? Maar veel warmte en affectie krijg je er niet van...
Ik weet niet goed waarom ik dit op het internet zwier. Misschien omdat er onder de lezers hiervan mensen zijn die hetzelfde doormaken of hebben meegemaakt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Een lange periode zonder seks, dat is niet zo gek. Ook gehad, zelfde periode denk ik als jij nu zit (denk ik): 25 en voorbij.
Heeft alles te maken met je verwachtingen en de betekenis die je aan seks geeft (wenst te geven). Hoe belangrijk seks/een lief is voor je zelfbeeld.
En dat evolueert, met de jaren word je daar minder afhankelijk van.
Zelf zat ik indertijd met wat je zou kunnen omschrijven als een "overdreven verantwoordelijkheidsgevoel": ik wou het niemand aandoen met mij een slechte ervaring te hebben, laat staan met mij als lief opgezadeld te zijn :-)
Je onzekerheden of twijfels zijn helemaal niet zo uniek als je misschien wel denkt (sorry om je die illusie te ontnemen ;-) ).
Maar toch deze "vermaning" :-) :
Stel jezelf niet te hoge eisen.
gun hetjezelf om te experimenteren en (dus) fouten te maken.
Wachten op de ideale kerel of leefsituatie is misschien niet de beste manier om die te bereiken - ga eerder voor "leren en proberen".
Niet twijfelen dus als de volgende Litouwer langskomt :-)!
Gun die jongen ook de gelegenheid om te proberen en te leren!
't Is niet mijn gewoonte om te reageren op blogs (zelfs lezen gebeurt maar sporadisch) maar hier wil ook toch wel even op reageren...
Als je opgroeit met de klassieke romantische idee van seks annex relatie, en als je bovendien onzeker bent over je lichaam, dan is seks voor de seks iets dat je moet 'leren'. Niet gemakkelijk, want je moet je over je angst en je (aangeleerde, ingeprate) principes zetten. Als je tot dat laatste al bereid bent (uit spontane evolutie, niet gedwongen door omstandigheden), dan is dat nog één drempel om te overwinnen.
Als je seks hebt met iemand, dan stelt die ander zich ook kwetsbaar op. En tenzij die ander een godenlichaam heeft (en zelfs dan nog), kan je er donder op zeggen dat die ook wel eens onzeker zal (geweest) zijn. Je kwetsbaar durven opstellen en psychologisch gezien 'gevaar' lopen is de enige manier om de angst/onzekerheid te verliezen. Je krijgt geen eelt door nooit op blote voeten te lopen, je geraakt niet vooruit door geen risico's te willen lopen.
Heb eens seks voor de seks. Voel je maar eens goed onzeker. Als je er in slaagt om er desondanks dat toch (min of meer) van te genieten, dan zal je die onzekerheid de volgende keer al veel minder voelen. En wat als de seks niet leuk is? Wat als er een ongelukje gebeurt? Kan gebeuren. Niet zomaar aan jezelf wijten. Praat er desgewenst over met je sekspartner. Seks is óók erover praten vóór, tijdens en/of na de seks.
Het belangrijkste is dat je het doet met iemand die je respectvol behandelt (en dat kan zelfs in principe een vreemde zijn). Da's kwestie van inschatten en wat mij betreft hetgeen waar je in eerste instantie op moet letten.
Wist je dat ik tijdens mijn eerste one night stand niet "nee" durfde zeggen, dat ik me onzeker voelde en dat ik niet eens doorhad dat het hem ging om casual sex (ik dacht dat het een begin van een relatie was waar ik me bovendien niet klaar voor voelde)? Ik hield er geen trauma aan over, integendeel, ik beschouw het als een fase in mijn groeiproces. Uiteindelijk heb ik met die persoon nog verschillende keren seks gehad, zijn we bevriend, en hebben we al goeie gesprekken gehad over relaties en seks.
Ik voel me ondertussen al wel heel wat zekerder dan vroeger...
Wel nog een vraag: waarom kon je dit wel op internet zetten maar hebben we hier nooit over kunnen praten?
Weet je... ik ga eens proberen wat raad te geven :-)
Zoals je wel weet ben ik niet meteen de meest "relatie-only"-seks-persoon, of beter: af en toe een one night stand staat me niet tegen.
En hoe? Gewoon: probeer niet te veel belang te besteden aan seks. It's just sex, meer niet. Het is amusement. Het is leuk, stuntelig, geil, grappig, belachelijk, het kan zowat alles zijn. Denk er niet te veel bij na - denk niet te veel aan wat je doet, of je het goed doet, of je er op je best uitziet, et cetera... Laat je gewoon gaan, zo geniet je er nog het meeste van.
Niet dat dat altijd even makkelijk is: soms kan je je gewoon niet laten gaan, spookt er te veel door je hoofd. Wel... en dan? Stel nu dat het tegenvalt, dat de seks verschrikkelijk slecht is, dat whatever - is dat dan zo erg? Helemaal niet, volgende keer beter dan maar, je krijgt nog kansen genoeg!
En denk er altijd aan: ook voor die andere persoon ben jij iets "nieuws", je bent dus niet alleen.
Wat die onzekerheid betreft: dat heeft iedereen af en toe. Hoe vaak je 't ook doet, met iemand nieuw ben je altijd wel 'n beetje zenuwachtig (of te bezopen om je er iets van aan te trekken, maar dan bak je er meestal toch niet veel van :-)) - en dat kan geen kwaad, de andere zal het ook zijn.
Nog een laatste toevoeging: ik raad je niet aan om nu iemand te gaan zoeken om mee in bed te duiken, ik raad je gewoon aan om, als de gelegenheid zich eens voordoet, geen "neen" meer te zeggen.
Zijde nog bezig met dienen blog?
Een reactie posten