Dierenwelzijn

"Ha, we hebben gelezen dat er in Antwerpen een schepen voor dierenwelzijn komt?" Ze gniffelen. Ik trap in de val en voel plaatsvervangende schaamte. Ik ben er stilaan aan gewend dat ik als stadsambtenaar soms wordt aangesproken als woordvoerder van de stad. En dat ik dan verantwoording moet afleggen voor Visacrisissen en ambtenaren die nog steeds betaald worden hoewel ze al vier jaar niet meer gaan werken.

Maar deze keer gaf ik ze gelijk. Schepen voor dierenwelzijn, waar halen ze het toch? Dat er aandacht nodig is voor dieren, ontken ik niet. Maar om het op je naamkaartje te zetten? Wat proberen ze daar nu politiek mee te winnen? Onze goede vrienden van de bruine oppositie waren er als de kippen (ha!) bij om schande uit te roepen over deze nieuwe beleidsprioriteit. Polariserend zoals ze zijn, wezen ze op het vele werk dat nog nodig is voor het mensenwelzijn. Een schot voor open doel, natuurlijk.

En welke voorstellen lanceert die soon-to-be dierenschepen dan? Dat er op kermissen geen pony's meer mogen rondcirkelen in een tent, dat de duivenoverlast niet meer met netten te lijf mag gegaan worden en dat er moet bekeken worden of honden wel thuishoren bij stedelijke baasjes. Ze zouden beter wat meer kleine parkjes met hondenloopzones aanleggen, verspreid over de hele stad. De Schelde propermaken zou de vissen kunnen terugbrengen. En die duiven zitten er ook alleen maar omdat er zoveel (weggegooid) voedsel voor het rapen ligt.

Ik wacht samen met u af, maar wel met een goede dosis scepsis. Mijn enige hoop is dat de dieren er beter bij zullen varen dan de mestkevers.