Punky Funky heet het. Wie mij sinds vorige week donderdag al zag, heeft kennis gemaakt met het harige dieptepunt dat mijn nieuw kapsel is. Toen ik tegen de kapper zei dat hij mocht doen wat hij wou (behalve kleuren), had ik nooit verwacht dat dat zo'n shockerende gevolgen zou hebben. Zijn vraag, halverwege de knipbeurt, of ik toch wel niet op een kantoor of een bank werkte, had toch al een belletje moeten doen rinkelen. Helaas.
Terwijl ik in de kappersstoel zat, veranderde de spanning van een onbekend kapsel in aantocht plotsslags in wat ik gewoonlijk voel tijdens een goed gemaakte horrofilm: doodsangst. Zet hij daar nu echt horizontale strepen in mijn haar met die tondeuse? Help!
De volgende momenten overwoog ik om toch maar te vragen om het een beetje minder extreem te maken, maar uiteindelijk bleek ik daar te trots voor te zijn. Ik had tenslotte met een grote mond gezegd dat hij maar op mocht doen. En daar draag ik nu nog minstens een paar weken de gevolgen van. Volgens de kapper was het de volgende stap na de Sharky, mijn vorig kapsel. Volgens mij heeft hij een paar stappen overgeslaan.
Ik denk niet dat ik ooit eerder al eens schrik had om naar het werk te gaan. Eventjes doorbijten onder de grapjes van de directe collega's en ik kon de opmerkingen van alle ander werkvolk aan. Pfioe! Sommigen vonden het zelfs best leuk.
Als ik over dit haardebacle doordenk, vind ik het in zekere zin een boost voor mijn zelfvertrouwen. Ok, ik ga waarschijnlijk een tijdje niet meer alleen op café of zo, want daarvoor schaam ik me momenteel nog te veel voor mijn harig kunstwerk. Maar als ik me dan toch onvermijdelijk in het openbaar begeef, dan kan ik maar beter trots en zelfzekerheid uitstralen, nietwaar? Want zeg nu zelf, een punker die mensen niet in de ogen durft te kijken, da's toch gewoon een watjesachtige wannabe?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
'k Zou er toch een beetje helgroen in smeren, plus een neuspiercing. Lijkt me nog wel passen :-)
Nuja, 'k heb het je gisteren al gezegd: 'k vind het een mooi kapsel, 't is gewoon een beetje raar om het op jouw hoofd te zien - maar ik ben het al gewoon aan het worden. Trouwens, troost je, op m'n 16 liep ik met een vraagteken in m'n haar geschoren rond. :-)
Je hebt ook van die mensen die alle kappers uitproberen en telkens opnieuw vaststellen dat er geen één zijn stiel kent en uit pure frustratie dan maar zelf de schaar pakken, met als gevolg dat de self-made ook niet zo'n succes blijkt te zijn .... ach ja, what's in a hair? Zolang het maar blijft groeien hé ...
Een reactie posten